50 % Jamaica voltooid

Jup, vandaag is het precies 6 weken geleden dat ik aankwam op Jamaica. De titel klinkt wel een beetje raar, alsof ik mijn tijd uitzit hier, maar het tegendeel is waar; ik heb het nog steeds fantastisch naar mijn zin!

Ja, het duurt steeds langer voor er weer een blog verschijnt, sorry daarvoor, maar ik heb het een soort van 'druk'. Niks te vergelijken met het drukke leventje in Nederland natuurlijk, maar na 6 weken is dit mijn reguliere leventje geworden. Het werk begint helaas een beetje saai te worden, maar ach, nog steeds zijn de presentaties op de scholen onwijs leuk en het is ook nog maar 3 weken. Helaas nog niks gehoord over de mogelijkheid om naar de Reclassering te gaan of de rechtbank hier, maar we houden onze fingers crossed dat ik de komende 3 weken nog een kijkje mag gaan nemen daar. Nog maar 3 weken werk, dan 1 weekje vakantie vieren met papa, mama & Danique en dan nog maar 2 weken voordat ik vertrek naar Colombia. De tijd gaat opeens zo hard ..

Vrijdag & maandag waren we vrij i.v.m. pasen, dus we hadden besloten een lekker lang weekend terug naar Negril te gaan (lees: mooiste stranden van Jamaica), alleen de trip begon helaas niet zo leuk.
Onderweg naar de plek waar ik de andere meiden zou treffen, ben ik ondergespuugd door een Jamaicaanse jongen. Geen idee waarom, we hadden niet eens oogcontact of een gesprek, dus tot zover het idee dat alle Jamaicaanse jongens wel aardig waren .. nee, zo mag ik niet denken en het moment zelf was best wel shocking, maar achteraf kan ik alleen maar denken: als dit het ergste is wat me overkomt in Jamaica, mag ik me zeer gelukkig prijzen.

De trip zelf was echt fantastisch. Met 5 andere meiden 4 dagen lang op het stand gelegen en 's avonds keihard gefeest op het strand. De eerste avond heb ik zelfs op een podium gedanst met 3 Jamaicaanse jongens (wauw; wat kunnen die jongens goed dansen, je zou er haast (!) verliefd op worden). Misschien was het de alcohol, maar het was echt super gaaf. De tweede avond kwamen we terecht op een verjaardagsfeestje van een Jamaicaanse jongen, waardoor we de hele avond onbeperkt (GRATIS) konden drinken. Jammer genoeg liep de avond van de jarige job niet zo goed af. Na 28 shots (hij was immers 28 jaar geworden) viel hij van zijn kruk en werd niet meer wakker, behalve om te kotsen. Zo goed als wij ons advies wilden delen (hem water laten drinken) wilden de Jamaicanen onze adviezen niet aannemen en besproeiden zijn lichaam met water (hebben ze hier nog nooit dronken mensen afgevoerd?). Ook de ambulance wilden ze niet bellen. Uiteindelijk hebben ze hem achterin een pickup-truck gelegd en 1 uur lang naar huis gereden (zoveel medelijden ...), maargoed, wij hadden een top avond gehad!
De laatste avond kwamen we na het eten in gesprek met een ander groepje en daar bleek een Nederlandse bij te zitten. Ik kwam met haar in gesprek, maar (misschien was het de alcohol?) wat bleek; na 6 weken non-stop Engels praten, was het ontzettend moeilijk om Nederlands te praten. Ik wist niet wat me overkwam en moest sommige dingen in het Engels vertellen, omdat ik niet meer uit m'n woorden kwam. Oftewel; het is tijd dat mijn ouders en zus komen om mijn Nederlands weer een beetje bij te spijkeren!

Na al die drank en het heerlijke eten in Negril, was het toch wel echt weer tijd gisteren om naar de sportschool te gaan (jaaa; ik houd heet nog steeds goed vol; wie had dat gedacht?). Verder is de groep vrijwilligers nu ook ontzettend leuk. Selina uit Zwitserland is echt een vriendinnetje van me geworden en we zien elkaar bijna elke dag voor een bakkie koffie oid. Super leuk om een band op te bouwen met mensen uit andere landen en te horen over hun cultuur (haar ouders komen volgende week & nemen echte chocolade mee; yeehees!).


Aanstaande maandag krijg ik weer een roommate, dit keer voor 4 weken. Hopelijk is ze beter dan de vorige en hoewel ik heel erg van mijn privacy houd, is het ook wel tof om weer gezelschap te hebben. Ze zit ook op het mensenrechten project dus tegelijk ook een collega (oftewel; bijna 24/7 met haar leven, ik mag bidden dat ze leuk is!).

Dit weekend blijf ik weer even in Mandeville (lees; de centen zijn al bijna op) en ga ik misschien zondag naar de YS watervallen, die niet ver van Mandeville vandaan zijn.
Zoals ik elke dag tegen mezelf zeg; geniet van elk moment, want voor ik het weet, is het voorbij!