Rumkaters, bizarre kerkdienst & een rare roommate

Jaaa; het is weer tijd voor een blog! Het is zo leuk om elke keer terug te blikken op de afgelopen dagen en te beseffen dat de tijd echt voorbij vliegt! Morgen ben ik precies een maand geleden vertrokken uit het koude Nederland en ik begin nu eindelijk een kleurtje te krijgen (yes; vooral veel lichtkleurige kleding blijven dragen, dan zie je het extra goed!)

Vrijdagavond duurde mijn dutje na het eten helaas iets te lang, waardoor ik om 11 uur wakker schrok en me besefte dat het al te laat was om nog uit te gaan (aangezien de avondklok van half 2 in het weekend nog steeds geldt).
Dit heb ik zaterdagavond wel helemaal goedgemaakt door een fles rum & 3 biertjes te nuttigen; eerst zijn we gaan chillen in het huis van 4 local boys waar we vaak mee uithangen en daarna naar een soort kroeg/club gegaan. Leuke contacten opgedaan, maar wees gerust; nog steeds geen Jamaicaan gevonden die 15 juli mee door de deur zal komen op Schiphol. Zondagochtend was mijn eerste Jamaicaanse kater dan ook een feit en dit was erg vervelend, want uit ervaring kon ik al spreken dat met een kater naar de kerk gaan niet erg prettig is (zie kerst 2013). Toch vol goede moed opgestaan om stipt om 10 uur in jurk en met hoed (het was hoedjesdag in de kerk) naar de kerk te gaan!

Daar aangekomen was het feest net losgebarsten. Voorin de kerk stonden 4 mannen en 3 vrouwen te zingen met een microfoon met een grote beamer boven hun hoofd waarop de songteksten te zien waren. Iedereen was aan het zingen, dansen en klappen en als je niet naar de woorden luisterde/keek, leek het net alsof ze de top40 aan het zingen waren; echt sujper om te zien! Dit duurde ongeveer een uur, maar vervolgens brak de hel los. Tijdens een preek over bijbelverhalen en de 'holy spirit' begonnen er mensen rond te lopen/springen, te schreeuwen, rare bewegingen te maken met hun lichaam en woorden omtrent God hardop uit te spreken. Het leek wel een dierentuin waar ik was beland; gelukkig deed Mrs Mc wel normaal, zodat ik me niet helemaal een buitenstaander voelde. Naast me begon een vrouw opeens kei hard te huilen, waarna een andere vrouw naast haa knielde en heel hard begon mee te huilen. Niemand keek hier gek van op! Aan de andere kant begon een vrouw wel 100 x achter elkaar: jesus, jesus, jesus hardop uit te spreken. Dat was dan ook het enige wat ik op dat moment dacht; jezus, waar ben ik beland? 2 uur later stond (gelukkig) Mister Mc voor de deur om ons op te halen, dus konden we voortijdig de kerk verlaten (godzijdank!). Tot zover mijn eerste (en laatste) kerkervaring in Jamaica.

Zondagmiddag kwam mijn roommate (Susan) uit de USA voor een week. Ze is een beetje raar, omdat ze echt verschrikkelijk bezorgd om alles! Zo haalde ze eerst een hele tas vol muggenspullen uit haar tas (ik dacht dat ik bezorgd was om de hoeveelheid muggenbulten die ik zou krijgen), waarna ze vertelde dat ze bang is voor ziektes die ze meebrengen zoals malaria (die heeft zich dus niet al te goed verdiept in Jamaica en de muggen, want van malariamuggen is hier absoluut geen sprake). 2 dagen later kwam ze met de sterke verhalen dat een auto haar bijna had aangereden (dat doen ze allemaal hier, want ze rijden gewoon ontzettend hard en geven je geen extra ruimte als je langs de weg loopt) en dat een jongen haar had achtervolgd (ja; welkom in Jamaica). Verder is ze wel aardig en is het wel leuk dat ik wat aanspraak heb (behalve 's ochtends, maar daar kwam ze op de eerste ochtend al wel achter). Het is wel heel erg leuk om te merken dat Mister en Mrs Mc al erg op me gesteld zijn en ze mij veel meer zien dan gewoon een gastdochter. Dit is heel erg te merken aan hoe ze over mij praten tegenover Susan. Ik merk ook aan mezelf dat het nu echt voelt als een thuis en daar dragen Mister en Mrs Mc ook een groot aandeel aan bij. Het is altijd gezellig tijdens het avondeten en ze laten me super vrij in alles wat ik doe; of ik vroeg ga slapen of uitga; ze vinden het beide prima, maar ook als ik in ben voor een goede discussie, ben ik bij Mister Mc aan het goede adres (maar ik houd natuurlijk helemaal niet van discussieren).

Gisteren ook weer zeer actief wezen sporten & een abonnement afgesloten bij de Badmintonclub; helaas ben ik bang dat ik iets te sportief ben geweest, aangezien m'n lies en m'n hamstring een beetje tegenstribbelden en vandaag bergopwaarts ook protesteerden, maar ik ga toch weer een poging doen morgen en we zullen zien hoe ver ik kom! Na het sporten m'n gezonde bui toch nog even verpest door biertjes te gaan drinken in Ricky's cafe. Het is een lokale kroeg (naja, meer een buitenbar) en erg gezelig. Samen met Cara (Engelse vrijwilligster) en 3 lokale gasten die zo stoned waren als een garnaal, domino gespeeld. Dit schijnt echt HET spel van Jamaica te zijn, ze spelen het overal!

Vandaag op het werk weer naar school geweest; het gaat steeds beter met de presentaties en m'n engels, dus dat is heel leuk om te merken! Alhoewel groep 3 nog wel erg lastig was om hun concentratie vast te houden, maar door m'n liedje te zingen, kreeg ik ze elke keer weer stll!
Toevallig was op de school van vandaag iemand aanwezig van de Jamaicaanse kinderbescherming om de kinderen ook iets te leren over kinderrechten. Het was erg gaaf om haar te ontmoeten en misschien (hopelijk) kan ik binnenkort ook een keertje bij de Kinderbescherming op het kantoor een kijkje nemen om te zien hoe het hier allemaal werkt!

Tot zover weer mijn avonturen; vrijdag ga ik waarschijnlijk de Blue Mountains beklimmen (misschien bekend van de allerlekkerste koffie ter wereld). Een klim van 3 uur omhoog (om 2 uur 's nachts) en 3 uur naar beneden, maar het schijnt het waard te zijn om op het hoogste punt van Jamaica de zonsopgang te zien (je begrijpt: die mag dus wel HEEL mooi zijn, alhoewel ik om 2 uur 's nachts wel vaak energie genoeg heb). Ik zal zeker wat foto's maken om jullie nog lekker jaloers te maken & zodat jullie een beetje kunnen meegenieten van mijn fantastische reis! :)