Santa Marta & Tayrona

Dit verslag heb ik gisteravond al geschreven, maar toen was de site uit de lucht, dus vandaar dat ik hem nu plaats, maar alles van 'gisteren' en 'morgen' klopt dus niet helemaal meer.

Inmiddels ben ik aangekomen in mijn tweede stad in Colombia: Santa Marta. Niet een hele bijzondere stad waar je als backpacker echt naartoe moet, maar het is een stad waar veel backpackers een nachtje verblijven voor een doorreis. Ook het vliegveld in Santa Marta heeft goedkope tickets, waardoor veel backpackers hier een nachtje blijven.

Mijn laatste dagje in Cartagena ben ik naar de moddervulkaan geweest met 4 Zweedse meiden. Dit bleek een hoge heuvel (okee, het had wel iets weg van een mini-vulkaan) waar modder in zat. In onze bikini’s gingen we de trap af de modder in, waarna je gelijk je evenwicht verloor in de modder. Je kan er niet in zwemmen, daarvoor is de substantie te dik (wij vergeleken het een beetje met verf) en erin bewegen was erg moeilijk. De mannen trokken zich naar je toe en gaven je daarna een massage (niet geheel prettig aangezien mijn rug nog tamelijk verbrand was) en daarna konden we nog even ‘spelen’ in de modder. Eenmaal uit de vulkaan (niet geheel makkelijk aangezien de trap en onze voeten natuurlijk super glibberig waren; lekker over nagedacht; not!) moesten we een eindje lopen waar acht vrouwen ons stonden op te wachten met grote tonnen met water. Hiermee gingen ze je ‘schoon’ wassen. Het water kwam regelrecht uit de zee en aangezien ze maar een beperkte hoeveelheid hadden, kan ik nou niet zeggen dat ik er erg schoon van werd. In het hostel dus nog lekker gedoucht, pasta gekookt en vroeg naar bed.

De busrit naar Santa Marta duurde ongeveer 5 uur, waarvan ik de meeste tijd de binnenkant van m’n ogen heb gezien; zo fijn dat ik zo goed kan slapen in vervoersmiddelen! In Santa Marta kwam ik binnen in het hostel en leek het wel of er zojuist iemand gestorven was.. het was doodstil! Even wat anders dan het hostel in Cartagena waar je tot (minimaal) 12 uur in je bed lag te dreunen op de muziek. Op zich best lekker, want ik moest er gisteren extreem vroeg uit voor mijn tocht naar Tayrona!

Tayrona is een nationaal park in het noorden van Colombia, half jungle, half strand. Met de lokale bus (veeeel beter dan de bussen die ik gewend ben van Jamaica) stond ik na een uurtje bij de ingang van Tayrona, waar je een bus kon pakken die je zover mogelijk in de jungle brengt. Vanaf daar ben ik samen met een Hongaarse jongen (hij was homo; niet gelijk zo denken!) 2,5 uur naar Cabo San Juan gelopen. Over rotsen, door de bomen en over aangelegde steigers in 37 graden kunnen jullie je vast wel voorstellen hoe ik eruit zag; niet al te best nee. Helaas heb ik geen bijzondere dieren (ze zeggen dat er apen zijn) kunnen spotten, alleen een stuk of 300 kleine hagedissen, waardoor je continue geritsel naast je hoort. Het was uiteindelijk allemaal niet heeeel bijzonder, maar toch wel iets specialer dan Marienwaerdt (niet om Marienwaerdt af te kraken hoor!) Na 2,5 uur zweten, puffen en hijgen kwamen we aan bij het strand. Helaas waren de hangmatten al uitverkocht (achteraf misschien gelukkig) en kreeg ik een 1persoons tentje. Een niet al te schoon matje en de angst voor insecten (muggen, kakkerlakken en hagedissen) hebben ervoor gezorgd dat ik geen oog heb dichtgedaan. Uiteindelijk werd het ook om 5 uur al licht, maar al met al was het wel een hele mooie en gave plek om een nachtje door te brengen. Vanochtend vroeg ben ik 2,5 uur teruggelopen (dit keer helaas alleen, want de Hongaarse jongen heeft daar niet overnacht), maar onderweg toch wel wat mensen tegengekomen. Nu zit ik weer in mijn hostel in Santa Marta (inclusief 53 muggenbulten rijker) en hier blijf ik nog 2 nachtjes.

Santa Marta is wel een leuke stad. Aan het einde van de straat van het hostel ligt de zee met een gezellige pier, die me heel erg aan Frankrijk doet herinneren. De straten staan vol met kraampjes en winkeltjes en morgen ga ik dan ook zeker nog een rondje langs de winkels om te kijken voor iets leuks. Ook wil ik nog even de kathedraal gaan bewonderen, die heel mooi schijnt te zijn.

Zaterdagochtend/middag heb ik een vlucht geboekt naar Medellin. Van alle reizigers heb ik gehoord dat dit echt een fantastische stad is; dus ik ben heel benieuwd Medellin was 10 jaar geleden de meest onveilige stad ter wereld, vanwege Pablo Escobar (voor degenen die hem niet kennen; schaam je, maar dit was 1 van de grootste drugscriminelen aller tijden) maar hedendaags zijn ze Medellin aan het omtoveren tot toeristische trekpleister en is het een echte studentenstad geworden. Na deze dagen in het ‘rustige’ hostel, ben ik wel weer toe aan een beetje actie & nachtleven, dus Medellin; here I come!